Dünden bugüne sosyal medya

Eskiden doğum günlerinde fotoğrafçıya gidilir boy boy fotoğraflar çektirilirdi eşe dosta göndermek için. Bilhassa aileye yeni katılmış miniklerin anne - babayla çekilmiş güzel fotoğrafları...
Fotoğrafların arkasına o günün tarihi ve içten iki cümle dökülürdü. Zaten mektupta fotoğrafın nasıl çekildiğine,  o pozu verebilmek için minik yavrularını nasıl ikna ettiklerine, fotoğraf makinesine bakması için verilen o türlü mücadele en ince ayrıntılarıyla anlatılırdı. O satırları okurken adeta o gün oradaymış gibi yaşardınız anı.

Fotoğraflar yer yüzündeki sonsuz canlıdır.

Her ailenin mutlaka aile albümü vardır. Türlü anıları barındıran, özlemi, aşkı çağlayan ölümsüz kareler... Öylesine değerlidirki o albümler mutlaka özel yeri vardır ve gelen misafirlerle fotoğraf albümlerine bakmak adeta bir gelenektir.

Fotoğraflar sessiz görüntülerdir...

Fotoğrafların yanında kameranın hayatımıza girmediği zamanlarda, konuşmaya yeni başlayan tek tük kelimelerle kendini anlatmaya çalışan miniklerin sesleri kaydedilirdi kasetlere. Bazen herkes o teybin başına geçer eski kasetlerin üzerine kendi seslerini kaydederdi. Bunları yıllar sonra dinlemek de ayrı keyiftir. Benim de küçükken söylediğim kasetler vardır özellikle evde kimsenin olmadığı zaman teybin başına kurulur kendi kendime şarkılar söylerdim:) Bazı akşamlar ailece şarkılar söyler kasete kaydeder gurbetteki akrabalara yollardık. Bunun keyfi anlatılmaz ancak yaşanır:)

Ses zihinde canlanan görüntüdür. Herkesin kendi istediğini gördüğü...

İlk başlarda bahsettiğim mektuplara gelince... İletişim ağlarının bu kadar gelişmediği; sadece mektup, telgraf, telefonla haberleşilen dönemin en sık tercih edileni tahmin ettiğiniz üzere mektuptur. Mektupların ne süresi ne de sınırı vardır. Aylarca beklenmesi dışında en çok derdin sevincin paylaşıldığı yerdir mektuplar.
Yılbaşlarında tebrik kartı atma geleneğini de unutmamak gerek birde gidilen, gezilen yerlerden kartpostal atmak da ayrı bir klasiktir. Müzikli kartpostallara bakıp zamanda yolculuk yapabilirsiniz.

Telefon etmek için postaneye gidildiği, ankesörlü telefondan konuşabilmek için ellerde jetonla sıra beklendiği bir zamandan bahsediyorum dostlar. Her şey o kadar sıcak ve samimiydiki şimdiki hiç bir iletinin, tweetin yerini almaz emin olun. Tebriklerin, internetten alınmış bir resmin üstünde arkadaş listesinin etiketlenerek gerçekleştirildiği bir dönemdeyiz. Her anımızı fotoğraflarımızla an be an belirtip, içinde bulunduğumuz ruh halimizi çeşitli sözlerle ifade ettiğimiz (ve bunun da artık kolayını bulduk:) özlü sözler, replikler vs. paylaşarak kendimizi anlattığımız bir yer oldu "Sosyal Medya"...

Teknoloji düşmanı değilim yanlış anlaşılmasın ben bilinçli sosyal medyacıyım!:) Sadece anılardaki paylaşımların nasıl yapıldığına ve bunların günümüzde nasıl evrim geçirdiğine dikkat çekmekti amacım. 

Evettt çok uzun zamandan beri planladığım ancak bir türlü yazmaya vakit bulamadığım yazımın sonuna gelirken sizlere ömürlük tavsiyelerde bulunmak istiyorum. Bunları mutlaka yapın!

MUTLAKA!
* Eğer yoksa hemen bir fotoğraf albümü oluşturun. Sevdikleriniz ziyaretinize geldiğinde hep birlikte oturup tek tek bakın.
*Kendinizin, ailenizin, çocuklarınızın ya da sevdiklerinizin sesiyle süsleyeceği bir kaset doldurun. İster hikaye anlatın ister anı ya da şarkı söyleyin bunun için mükemmel bir sese sahip olmak gerekmez. Eminim o kaydı dinlerken o tarifsiz keyfin tadına varacaksınız.
*Sevdiklerinize mektup yazın. Unutmayın söz uçar yazı kalır.
* Bir kez de olsa sevdiklerinize tebrik kartı, kartpostal yollayın.
* Arayın, mesaj atın demeyeceğim. Ziyaretlerinizi, buluşmalarınız arttırın en önemlisi bu oldu galiba:) 
Bu tavsiyeleri uyguladıktan sonra beni daha iyi anlayacaksınız... 

Yasal Uyarı: Tüm hakları sibelizliyor.com'a aittir. Kaynak gösterilse dahi yazı ve fotoğrafların tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz.