Sanatçı, günlük yaşamın içinden seçtiği sıradan nesneleri resim ve seramiklerine geçmişten bugüne farklı biçimlerde konu edinmiştir. Enkazlar üzerine kurulan yaşam/yaşanmışlıklar, serginin odak noktasıdır. Çürüyen kaportalar, parçalanmış araba parçaları arasında bir yaşam arayışı, zaman zaman resimlerine ve seramiklerine giren canlılarla ifadesini bulur. Bu sayede, karanlığa itilmiş yaşamlar ile ölüm arasında sıkışan ve kaybolan zamanlar varlık kazanır. Sanatçı, yapıtlarıyla bir tarafdan geçmişin izini sürerken, bir tarafdan da geleceğe pencere açar. Geçmişten gelenleri biriktirerek bir “ara zaman” yaratır. Üst üste yığılmış yüzlerce hurda, aslında kimliğini bilmediğimiz binlerce insanın yaşanmışlığını ifade eder. Bunlar tekrar kullanılmayı; yaşama dönmeyi bekleyen nesnelerdir. Sanatçının resim ve seramiklerinde de belleğin tekrar inşası için bu bir başlangıçtır. Bu bağlamda, sanatçının resim ve seramiklerine giren “yaşam arayışı içindeki” angut kuşları, kediler ve diğer canlılar, tekinsizlik karşısında zıtlık yaratan birer figür niteliği taşır.
Yorumlar
Yorum Gönder