Galeri Eksen 2017 yılının ilk sergisini sanatçı Funda İyce Tuncel’in Şairin Rüyaları isimli sergisiyle 5 Ocak’ta sanatseverleri bekliyor. 16 Ocak'a kadar sürecek olan sergiyi pazartesi günleri hariç her gün Galeri Eksen Nişantaşı'nda ziyaret edebilirsiniz. Kaçırmayın:)
Şimdiye kadar hep kendimi, varlığımı
anlamlandırmaya çalıştım resimlerimde…
Ana eksenimde hep sorgulamalar, yaşanmışlıklar ve kimliklerim yer aldı.
İlk yolculuğuma doğa ile başladım.
Sonra kendim ve hikayelerim girdim tuvallerime… Kuşlarımla birlikte…
Tuvalimin temel dokusunda ve imgelerimin içinde kimi zaman açık kimi zaman saklı olarak kimlikler, sorgulamalar ve yaşanmışlıkların iz düşümü hep yer aldı. Hikayeler, yaşananlar, anlar hepsi, resmimde renk, leke, eylem ve imge olarak yer aldılar. Arka planların üstüne eklenen kompozisyonlar kah masala dönüştü, kah göç oldu, kah hüzün, kah acı oldu…
Şiir yazar gibi resim yapmak…Umarsızca, yalın ve lirik...Bu beni çok heyecanlandıran bir durum. Kurallar hem var hem yok. Bana göre en önemlisi samimiyet; içtenlikle resim yapabilmek. Süreklilik benim baş ilkelerimden bu sebeple atölyemde çalışırken anlamlarım farklılaşıyor. Kadın ve kuş benim resimlerimde hep başroldeler. Renk ve doku vazgeçilmezlerimden, beden soyutlamaları, leke ve doğa hep ama hep yanı başımdalar.
Belki de bu yüzden hep bir devinim halinde resimlerim. Araştırma, deneyler hiç bitmiyor. Filmin sahneleri sürekli değişiyor.
Tek amacım iz bırakabilmek…
Resimle yaşamak benim için olağan bir durum. Her an her yerde benim bir eklentim organım gibi resim yapmak, süreç böyle işliyor. Tüm hayat döngüme rağmen başat unsur hep resimdir. Hatta şöylede diyebilirim; diğerleri toplumun bana biçtiği roller sadece… Mavilerim kırmızılarım varsa nefes alıyorum demektir.
Resimlerimi anlatmak benim için çok kolay değil, spontane çalışmayı çok seviyorum heyecanla önce tuvalin yüzeyini soyut lekelerle kaplarım. Sonra kompozisyonuma göre figürlerimi yerleştiririm işte bundan sonrası tam bir serüven…
Gelenler, gidenler, renkler dengeler hepsi bir ağızdan seslenirlerken ruh halim başrolde onları maestro misali yönetip resmi oluşturmaya çalışır. Fırçalar boyalar ellerim hepsi sadece birer araçtır… Çok renkçide olsam denge çok önemli renk valörleri, geçişleri, ışık ve pentür tadı çok önemli. Tesadüfen çıkmış gibi gözükse de arada ki figürler bir gizem içinde saklanarak yine resmime tutunup, resmimi tamamlamamı sağlarlar.
Hikayem ne olursa olsun çok önemli değil aslında. İzleyicinin hissettikleri onun kendi hikayesini oluşturması işte asıl olan bu … beni heyecanlandıran ivme kazandıranda bu…
Nefes aldığım sürece resimle yaşamaya, resimle var olmaya devam edeceğim …
Funda İyce Tuncel /
AnkaraAna eksenimde hep sorgulamalar, yaşanmışlıklar ve kimliklerim yer aldı.
İlk yolculuğuma doğa ile başladım.
Sonra kendim ve hikayelerim girdim tuvallerime… Kuşlarımla birlikte…
Tuvalimin temel dokusunda ve imgelerimin içinde kimi zaman açık kimi zaman saklı olarak kimlikler, sorgulamalar ve yaşanmışlıkların iz düşümü hep yer aldı. Hikayeler, yaşananlar, anlar hepsi, resmimde renk, leke, eylem ve imge olarak yer aldılar. Arka planların üstüne eklenen kompozisyonlar kah masala dönüştü, kah göç oldu, kah hüzün, kah acı oldu…
Şiir yazar gibi resim yapmak…Umarsızca, yalın ve lirik...Bu beni çok heyecanlandıran bir durum. Kurallar hem var hem yok. Bana göre en önemlisi samimiyet; içtenlikle resim yapabilmek. Süreklilik benim baş ilkelerimden bu sebeple atölyemde çalışırken anlamlarım farklılaşıyor. Kadın ve kuş benim resimlerimde hep başroldeler. Renk ve doku vazgeçilmezlerimden, beden soyutlamaları, leke ve doğa hep ama hep yanı başımdalar.
Belki de bu yüzden hep bir devinim halinde resimlerim. Araştırma, deneyler hiç bitmiyor. Filmin sahneleri sürekli değişiyor.
Tek amacım iz bırakabilmek…
Resimle yaşamak benim için olağan bir durum. Her an her yerde benim bir eklentim organım gibi resim yapmak, süreç böyle işliyor. Tüm hayat döngüme rağmen başat unsur hep resimdir. Hatta şöylede diyebilirim; diğerleri toplumun bana biçtiği roller sadece… Mavilerim kırmızılarım varsa nefes alıyorum demektir.
Resimlerimi anlatmak benim için çok kolay değil, spontane çalışmayı çok seviyorum heyecanla önce tuvalin yüzeyini soyut lekelerle kaplarım. Sonra kompozisyonuma göre figürlerimi yerleştiririm işte bundan sonrası tam bir serüven…
Gelenler, gidenler, renkler dengeler hepsi bir ağızdan seslenirlerken ruh halim başrolde onları maestro misali yönetip resmi oluşturmaya çalışır. Fırçalar boyalar ellerim hepsi sadece birer araçtır… Çok renkçide olsam denge çok önemli renk valörleri, geçişleri, ışık ve pentür tadı çok önemli. Tesadüfen çıkmış gibi gözükse de arada ki figürler bir gizem içinde saklanarak yine resmime tutunup, resmimi tamamlamamı sağlarlar.
Hikayem ne olursa olsun çok önemli değil aslında. İzleyicinin hissettikleri onun kendi hikayesini oluşturması işte asıl olan bu … beni heyecanlandıran ivme kazandıranda bu…
Nefes aldığım sürece resimle yaşamaya, resimle var olmaya devam edeceğim …
Yorumlar
Yorum Gönder